حضرت ام البنین(س) می تواند الگوی تربیت فرزندان و مدیریت خانواده باشد
به گزارش نور معرفت، علوی تهرانی اظهار داشت: ام البنین درک عمیقی از زمانه خود داشتند بنابراین بعد از واقعه عاشورا، با مرثیه خوانی و نوحه سرایی، صدای مظلومیت کربلائیان را به نسل های آینده منتقل کردند.
به گزارش نور معرفت به نقل از مهر، حجت الاسلام سید محمدباقر علوی تهرانی به مناسبت وفات حضرت ام البنین (س) در صحبت هایی با اشاره به خاصیت های شخصیتی این بانوی بزرگ اسلام سخنرانی ای را ایراد کرده است که در ادامه آنرا می خوانید.
فاطمه بنت حُزام، مشهور به «ام البنین»، همسر امیرالمؤمنین علی مقابل السلام یکی از شخصیت های برجسته تاریخ اسلام و از نوادگان کلاب هستند؛ بدین جهت با عنوان فاطمه کلابیه نیز از ایشان یاد شده است. نسب اصیل ام البنین سبب شد تا حضرت با ایشان ازدواج کنند چونکه نقل شده هدف امام (ع) از این ازدواج، به دنیا آوردن فرزندانی دلاور و شجاع بوده است. ایشان مادر چهار پسر (عباس «مشهور به ابوالفضل یا قمر بنی هاشم»، عبدالله، جعفر و عثمان) بودند که همگی در واقعه عاشورا به شهادت رسیدند. ام البنین نه فقط به عنوان مادر شهیدان بلکه به عنوان شاعری با احساسات عمیق و فصاحت کلام، شناخته شده هستند که در تاریخ اسلام جایگاه ویژه ای دارند. در ادامه به بررسی تعدادی از خاصیت های شخصیتی این بانوی بزرگوار می پردازیم.
مادری با معرفت و فداکار
فاطمه بنت حزام به عنوان مادری فداکار، بغیر از فرزندان خود، به فرزندان حضرت زهرا (س) عشق و محبت ویژه داشت و از همین رو به عنوان یک الگوی مادرانه در تاریخ مطرح گردیده است. نام «ام البنین» (به معنای مادر پسران) خود نشان دهنده مقام والای مادری ایشان است. نقل است هنگامی که فاطمه بنت حزام به همسری امیرالمؤمنین درآمدند و به منزل امام رفتند، امام حسن و حسین (ع) بیمار بودند. ایشان مانند مادری دلسوز و درنهایت خضوع به پرستاری و مراقبت از آن دو بزرگوار پرداختند. گفتار ایشان همیشه مهرانگیز و قلبشان همیشه از محبت به آن دو امام ارجمند مالامال بود.
صبوری و بردباری
یکی از خاصیت های بارز ایشان، صبر و استقامتشان در مقابل مصائب زندگی بود. ایشان بعد از واقعه عاشورا، با وجود درد و اندوه ناشی از شهادت فرزندانش، همیشه در کنار زینب کبری (س) قرار داشتند و به عزاداری و مرثیه خوانی پرداختند تا یاد شهدای کربلا را زنده نگه دارند.
نگرش جامع به مسائل در قالب شعر
ام البنین درک عمیقی از زمانه خود داشتند به همین دلیل بعد از واقعه عاشورا، با مرثیه خوانی و نوحه سرایی، صدای مظلومیت کربلائیان را به نسل های آینده منتقل کردند. اشعار مختلفی در رثای آنان سرودند و با بهره گیری از شعر، احساسات عمیق خودرا در عشق به دوده (ع) ابراز کردند. شعرهای ام البنین به عنوان قسمتی از فرهنگ عاشورایی و ادبیات دینی شیعه شناخته می شود چونکه ایشان به عنوان ادیب و شاعری فصیح شناخته شده بود. ام ام البنین بعد از شهادت فرزندانش با سرودن شعری از دیگر زنان درخواست نمودند که دیگر ایشان را «ام البنین» خطاب نکنند چونکه به یاد فرزندان شجاعش می افتد. در آن شعر تاکید کردند: «من زمانی ام البنین بودم ولی حالا ام البنین و مادر پسران نیستم»
پس از شهادت امیرالمؤمنین (ع)، ام البنین تا آخر عمر ازدواج نکردند و تمام زندگی خودرا وقف تربیت فرزندانش کردند. ایشان عمری طولانی داشتند و بعد از وفات در قبرستان بقیع دفن شدند.
زندگی ایشان سرشار از درس ها و آموزه هایی است که می تواند به عنوان الگویی برای تربیت فرزندان و مدیریت خانواده مورد استفاده قرار بگیرد. تربیت فرزندان برمبنای مکتب دوده (ع) و به جهت فداکاری در راه حق، وفاداری و احترام به همسر، مدیریت صحیح خانه، استقامت و صبر، تنها گوشه هایی از درس و عبرت از زندگانی این بانوی ارجمند است.
منبع: نور معرفت
مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب