اهورا ایمان مطرح كرد؛
محمد علی بهمنی هم تراز با رهی معیری
به گزارش نور معرفت، اهورا ایمان می گوید: محمد علی بهمنی شعر و ترانه را بهم نزدیک کرد و همیشه مشوق شعور و شاعرانگی در ترانه بود.
این ترانه سرا و خواننده در پی درگذشت محمدعلی بهمنی، در گفت و گو با ایسنا درباره ی وجه ترانه سرایی بهمنی با اعلان اینکه در پی این اتفاق حال مساعدی برای سخن گفتن ندارد، اظهار داشت: بهمنی یکی از معدود شُعرایی بود که در حیطه ترانه هم، شاعرانه سرود. در طول تاریخ ترانه شاعران بسیاری داشتیم که به وادی ترانه آمدند، برخی خیلی ناموفق بودند؛ بطورمثال نیما یوشیج.
او افزود: تعدادی از شاعران نیز آثاری از خود در حیطه ترانه به جا گذاشته اند و شما نمی توانید تشخیص دهید آیا شاعر این ترانه، شاعر همان شعر زیباست؟ بطورمثال سیمین بهبهانی که ۲ لحن و زبان مختلف در شعر و ترانه داشت؛ در ترانه راهی را می پیمود و در شعر نیز یک راه مستقل دیگر.
ایمان سپس اظهار داشت: ولی از زیبایی های کار آقای بهمنی این بود که شعر و ترانه را به هم نزدیک کرد. امکان نداشت ترانه ای از ایشان را بشنوید و یا بخوانید و متوجه نشوید سراینده این ترانه، شاعر «گاهی دلم برای خودم تنگ می شود» است.
او با اعلان اینکه ترانگی و موسیقی از وجوه بارز شعر بهمنی بود، توضیح داد: در میان شاعران معاصر، غزل های بهمنی از محبوب ترین غزل ترانه هایی بود که آهنگ سازان و خوانندگان به آن اقبال داشتند و سراغش می رفتند. این اتفاق کمتر برای شاعری می افتد. اگر بخواهیم در تاریخ ۱۰۰ساله خود، کسی را همطراز بهمنی نام ببریم شاید بتوان زنده یاد رهی معیری را در کنار استاد بهمنی نشاند.
او افزود: رهی معیری در غزل هایش خنیاگر بود و موسیقی در آن جریان داشت. بیشتر غزل های وی بصورت آهنگ درآمده و توسط خوانندگان خوب دوره خود و خوانندگان دوران معاصر خوانده شده است و اگر بخواهیم شاعری را مثال بزنیم که به خاطر حضور درخشان موسیقی در اشعارش مورد استقبال خوانندگان و آهنگ سازان قرار گرفته، فقط می توانیم از بهمنی نام ببریم.
این ترانه سرا آلبوم «عشق است» را یکی از درخشان ترین نمونه های غزل_ترانه و شعر محور روزگار ما خواند و با اعلان اینکه این آلبوم برای نسل های آینده به یادگارمانده و شایسته بررسی است، اظهار داشت: «عشق است» سروده بهمنی در اواخر دهه ۱۳۷۰ و اوایل دهه ۱۳۸۰ با صدای زنده یاد ناصر عبدالهی منتشر گردید. موزیسین های خوبی نیز در این آلبوم حضور داشتند و پرویز پرستویی نیز ترانه ها را دکلمه کرده بود. به قدری این آلبوم درست شکل گرفته بود و شعر در آن نقش چشمگیری داشت که در اقبال جوانان شاعر و مشتاق غزل نقش قابل توجهی ایفا کرد. به نظرم محمدعلی بهمنی برای این اثر باید بارها و بارها تجلیل می شد.
اهورا ایمان اشاره کرد: بهمنی در سروده ها و در جریان جشنواره هایی که برای ترانه برگزار می شد، همیشه مشوق شعور و شاعرانگی در ترانه بود.
او با اعلان اینکه در دیدارها و معاشرت های گاه و بیگاه شان استاد بهمنی بیتی از ترانه های مرا که تازه انتشار یافته و شنیده بود را زمزمه می کرد، در ادامه اظهار داشت: وی در ترانه سرایی و کار شعر و موسیقی ام نقشی موثر و یگانه داشت. به قدری بی ریا و خالصانه محبت خودرا ابراز می کرد که بر جانم می نشست. برخلاف خیلی از کسان که آنها را به بزرگی می شناسند، آقای بهمنی هیچگاه عقده ای وجودش را در بر نمی گرفت. هرکسی شعر خوبی داشت، حتی اگر آدم ناشناسی بود که در شهر کوچکی زندگی می کرد، آقای بهمنی می گفت فلانی آن شعر زیبا را گفته است.
اهورا ایمان در آخر اظهار داشت: یکی از اقدامات قابل توجه آقای بهمنی تا آن زمان که بیماری زمین گیرش نکرده و سرحال تر بود، به شهرهای کوچک و بزرگ می رفت و با شعرخوانی به جریانی های شعری آن شهر رونق می بخشید. یادشان گرامی، واقعاً فرد کم نظیری بود. همانطور که ما حالا از حافظ و سعدی و نظامی یاد می نماییم، فکر می کنم صدها سال دیگری از محمدعلی بهمنی یاد خواهد شد.
مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب