روایت مخاطبان مجله مهر از اربعین بدون پسماند؛
میهمان در خانه میزبان زباله نمی ریزد!
نور معرفت: مجله مهر از مخاطبان خودش خواسته حالا که از سفر برگشته اند، تجربه خودشان از اربعین بدون پسماند را با ما به اشتراک گذارند. این روایت ها کمک می نماید سال آینده شما هم تجربه بهتری داشته باشید.
خبرگزاری مهر؛ گروه مجله: چندروز پیش از اربعین بود که مجله مهر در این گزارش با شیما ابوطالبی فعال محیط زیست گفت و گو کرد و موضوع گفت و گو هم «اربعین بدون پسماند» بود. حالا که مدتی از سفر اربعین گذشته و حدودا همه زوار به کشور بازگشتند، خوب است که باردیگر نگاهی به این پویش محیط زیستی داشته باشیم و تجربه کسانی که اربعین شان را تبدیل به «اربعین بدون پسماند» کردند بشنویم. مجله مهر از برخی از مخاطبان و همراهان خود خواسته در چند جمله از تجربه ای که داشتند روایت خودشان را از اربعین بدون پسماند بنویسند. این روایت ها را که کمک می نماید شما هم سال آینده سفر بهتری در پیاده روی اربعین داشته باشید، بخوانیم:
اربعین بدون پسماند از چیزی که فکر می کردم آسون تر بود
مطهره ذوالفقاری: هربار می خواستم برای خوردن یا نوشیدن زباله ای تولید کنم، یادم می افتاد که امام زمانم، آخرین خلیفه خدا روی زمین، توی همین مسیر داره قدم بر می داره و شرم کردم قدمگاهش را آلوده کنم...
اما تجربه شخصی من از اربعین بدون پسماند؛ برای غذا خوردن به جز دو بار توی نجف، هیچ ظرفی لازم نشد بگیرم. آب لیوانی خوردنم را هم خیلی مراقب بودم؛ تلاشم این بود که بطری برای آب همراهم باشه. برای چای یک دفعه توی موکب، بچه ها بدون این که بپرسند با کلی ذوق رفتند برام آوردند و نمی تونستم نخورم. دو بار هم توی کربلا لیوان همراهم نبود و چای استکانی پیدا نکردم.
ریا نباشه به عشق امام زمانم، از خوردن محلبی در طول سفر، صرف نظر کردم🙈😁 چون هیچ کجا پای دیگ نرسیدم و همه شون توی کاسه یک بار مصرف بود.
در کل از چیزی که فکر می کردم خیلی آسان تر بود؛ هم غذا گرفتن، هم شستن ظرف، هم برخورد موکب دارها با این مساله. با ایرانی های مسیر هم که در موردش حرف می زدم استقبال می کردند ولی عراقی ها نه متأسفانه. البته با صرف نظر از سفره یکبارمصرف، پذیرایی عراقی ها داخل منزل بدون پسماند هست. وعده های غذایی همراه با نان هم پسماند ندارند، مثل فلافل و کباب و شاورما و کوبه.
📌اربعین ۱۴۰۱📌
اربعین بدون پسماند تجربه بی نهایت لذت بخشی بود
سمیه اژه ای: در راه بهشت انسان هایی را می دیدیم که مصداق اَتَم کریم بودند. این خصلت بسیار زیبا از راهی که در پیش گرفته بودند برایشان رسیده بود. راه حسین مقابل السلام، جلب محبت حسین مقابل السلام و ذخیره آخرت به تضمین حسین مقابل السلام.
مسیر جاذبه ای بی نهایت داشت که شوق در آن پاشیده شده بود. اما رنجی در هر چند قدم چهره مسیر را مکدر می کرد؛ رنجی که با اشتیاق مسیر جور در نمی آمد. ظروفی که برای یک بار مصرف کردن در اختیار راه پیمایان قرار می گرفت و آنها بی توجه به هر طرف می پراکندند. بر حسب تجربه سفرهای پیش این دفعه فلاکس کوچکی را به نیت شرب آب و شربت، و ظرف دردار دیگری را به نیت خوراکی های که ظرف می طلبید به همراه قاشق کوچکی با خود آوردم.
این تجربه لذتی بی نهایت داشت. از جهت این که به مدد ظرف آبخوری ام، مقدار بیشتری از آن (ماء بارد) نصیبم می شد که در آن هوا غنیمتی دلچسب بود. در ظرف غذاخوری ام هم با همه کوچکیش باز آرامشی و برکتی همراه بود. از جهت محکم بودن ظرف و دردار بودنش و تناول از آن به وقت دلخواه. همه اینها برایم آرامشی به همراه داشت تا کوچک ترین کاری به سهم خودم انجام داده باشم در راستای تولید کمتر پسماند. با یک حساب سر انگشتی در مدت چهار روزی که در راه طی بودیم به صورت میانگین و بسیار خوش بینانه اگر بامداد و پس از ظهر تعداد لیوان ها و ظروف یک بار مصرف هر فرد را محاسبه نماییم، قریب به پنجاه عدد ظرف تنها تولید یک نفر است و واقعاً سیل این ظروف در راه بهشت نمای ناخوشایندی به همراه دارد.
لیوان و بطری و ظرف و قاشقم رو با خودم توی این سفر همراه کردم
گلناز فولادگر: امسال من برای نخستین بار دعوت شدم پیاده روی اربعین و به لطف خدا با طرح و پویش «اربعین بدون پسماند» آشنا شدم و با خودم گفتم بطور قطع من هم قراره مثل هرکس دیگه ای توی این مسیر کلی پسماند و دورریز داشته باشم، چه بهتر که بی ام و یه کاری کنم که تا حدی از این اوضاع که توی تصویر هم می بینیم کم کنه. لیوان و بطری و ظرف و قاشقم رو با خودم توی این سفر همراه کردم و این کار هم یک اقدام بهداشتی بود؛ به این جهت که من هر چیزی رو در ظرف خودم یا در لیوان خودم میل می کردم و از نظافت و بهداشت ظرف خوراکی یا نوشیدنی اطمینان کامل داشتم. ضمن این که از خوردن نوشیدنی های داغ و گرم توی لیوان های پلاستیکی خودداری می کردم و اگر از یک نوشیدنی می خواستم بیش از یک لیوان همراه خودم داشته باشم و از گرفتن لیوان های گوناگون پرهیز کنم، داشتن بطری بهترین گزینه بود و در آخر هم هیچ زباله یا پسماندی تولید نمی شد و هرجایی که شیر آبی بود سریع لیوان و ظرفم رو شست و شو می دادم. و خب این خیلی حس خوب و باارزشمندیه اون موقعی که بغل دستیت یه لیوان یکبار مصرف رو می ندازه زیر پاش و تو لیوان خودت دستت باشه ❤️
خیلی خوشحالم که در حد خودم به محیط زیست کمک کردم
عطیه سادات: پیش از اربعین بود. داشتم کوله م رو می بستم و راهی بشم که برنامه «هشت بهشت» پخش می شد و موضوع برنامه اربعین بدون پسماند بود. به نظرم ایده قشنگی اومد و خیلی دوسش داشتم ولی نمی دونستم واقعاً میشه یا نه.
همینجوری یک بشقاب و قاشق و چنگال و لیوان و بطری آب برای خودم برداشتم، با آنکه می دونستم اونجا همه چی هست ولی دوست داشتم یکبار این مدلی تجربه کنم. و خیلیییییی تجربه ی خوبی بود😍
توی راه هروقت جایی غذا و آب و… می دادن من از وسایل خودم استفاده می کردم و به بقیه هم پیشنهاد این کار رو دادم و خیلی خوشحالم که در حد خودم به محیط زیست کمک کردم. ولی واقعاً اگه برای سالهای آینده، اطلاع رسانی بیشتری بشه که هرکسی برای خودش ظرف شخصی خودشو بیاره، شاید کمتر شاهد اینقدر زباله باشیم. چون هم مسیر کربلا تا کربلا و هم خود شهر خیلی کثیف بود و این راه بهترین راهه برای جلوگیری از این حجم زباله است.
با فرهنگ سازی و آگاهی بخشی می توانیم اربعین زیباتری داشته باشیم
مژگان کریمی: زوجی میانسال هستیم که به کشورهای فراوانی سفر کرده ایم، اما شهریور ۱۴۰۱ نخستین سفر ما به کشور عراق و عتبات عالیات بود. با اطلاعاتی که داشتیم خودرا برای خیلی چیزها آماده کرده بودیم؛ کوله بار خودرا بستیم و لیوان، ظرف دردار، قاشق و چنگال و کارد استیل و دستمال پارچه ای را فراموش نکردیم. در ابتدای سفر، در شهرها و اماکن خلوت تر این امکان وجود داشت که غذا را در ظرف های خودمان دریافت کنیم؛ همین طور دسترسی به آبسردکن و کلمن و استفاده از لیوان خودمان آسان بود، اما به مرور در اماکن پر ازدحام متأسفانه مجبور به همراه شدن با روند غالب و استفاده از یکبارمصرف ها شدیم. به خصوص که برای رفع عطش فراوان ناچار به گرفتن چند ظرف یک بار مصرف آب بودیم؛ البته همراه با عذاب وجدان! و همیشه پسماند آنرا در سطل زباله می انداختیم، لیکن کاملاً مشهود بود که خیلی از افراد با دیدن آن حجم فراوان از زباله روی زمین، استفاده از سطل زباله و رعایت از طرف یک نفر را بی اثر می دیدند و گویا به صورتی مجبور می شدند هم رنگ جماعت شوند و بی خیال همه چیز فقط به ادامه پیاده روی فکر کنند.
بدون شک این، یک سفر زیارتی بود و ما اهتمام می کردیم به بهره های معنوی و جنبه های مثبت آن متمرکز باشیم، اما به هیچ وجه نمی توانستیم ریخت و پاش ها و زباله های انباشته که عمدتا شامل ظروف یکبار مصرف و باقیمانده غذاها بود را نادیده بگیریم و از هر منظر به آن نگاه می کردیم برایمان قابل توجیه نبود. برای اینکه گذشته از معضلات محیط زیستی و همین طور آسیبی که به چهره جامعه مسلمانان در سطح بین المللی وارد می کند، این حجم از آلودگی را در شأن این شهرهای مقدس و حرم های معصومین نمی دانیم. هرچند در پاکی نیت تمامی شرکت کنندگان و خدمتگزاران شکی نیست.
صد البته می دانیم که پذیرایی از چنین جمعیتی در هر کجای جهان هم که باشد خالی از مشکل نخواهد بود، چه برسد به عراق و ظرفیت های محدود آن. اما در عین حال فکر می نماییم حتی با همین ظرفیت و امکانات موجود تنها با فرهنگ سازی، آگاهی بخشی، هماهنگی و تمهیدات قبلی می توان این مراسم باشکوه را بشکل مطلوب تری برگزار کرد. خداوند ما را از زائران خوب اربعین قرار دهد.
آدم خونه کسی مهمونی می ره، زباله نمی ریزه
مطهره بخش علیزاده از اسلامشهر: آدم خونه کسی مهمونی میره زباله نمی ریزه؛ تازه کمک می کنه کثیف نشه خونه طرف. ما می ریم کشور عراق، سفر ما فوقش یه هفته س، چرا باید اندازه ماه ها یا سال ها زباله تولید کنیم؟! اون حجم از بطری و ظرف و حتی غذا که اسراف می شه واقعاً گناهه… سختی نداره، چون بیشتر غذاها نونیه. اما برای غذاهای پرسی می شه یه ظرف درب دار همراهتون باشه تا براتون پر کنن. من آب رو هم تا جای ممکن اهتمام می کردم توی بطری خودم پر کنم و استفاده کنم. قاشق و چنگال هم با خودم بردم. حتی یه بار که داشتن تو ظرف پلاستیکی فلافل می دادن بدون نون، ظرف نگرفتم. تو دستم چندتا فلافل گرفتم و خوردم.
اگر زودتر تدارک یک سفر بی زباله را می دیدم، می توانستم عملکرد بهتری داشته باشم
زینب باقری: سفر ما سفر کوتاهی بود و وعده های زیادی در راه نبودیم؛ چیزی در حدود ۵ وعده. من اغلب وعده های ساندویچی را انتخاب می کردم چون سبک تر بودند، سریع تر خورده می شدند و چالشی در بحث پسماند نداشتند. و یا سراغ موکب هایی با ظرف پایدار می رفتم و از ظرف های خودشان استفاده می کردم. به خاطر انتخاب هایم نیازمند استفاده از بشقاب نشدم اما برعکس آن، از لیوان بسیار برای انواع نوشیدنی سرد و گرم بدون چالش استفاده کردم.
متأسفانه نتوانستم کاملاً بدون زباله سفر کنم. از سویی نتوانستم به آب کلمن و آبسردکن ها اعتماد کنم و از طرفی در بعضی موقعیت ها رد کردن دستان پر مهری که غذا به سمتم تعارف می کردند سخت بود؛ آن جاها حفظ احترام مردم عراق برایم در اولویت بود و برای حل این چالش اهتمام می کردم تا حد امکان از این موقعیت ها دوری کنم.
شستن ظروف معضل بزرگی نبود. در سرویس بهداشتی ها یا با آب شیرهای آب غیرآشامیدنی که کم نبودند ظرف ها را می شستم. فکر می کنم اگر زودتر تدارک یک سفر بی زباله را می دیدم هم به لحاظ روحی هم به لحاظ امکانات می توانستم عملکرد بهتری داشته باشم.
با لیوانم جان دست کم ۱۵۰ لیوان یک بار مصرف را نجات دادم
زهرا شرفی: ایام اربعین کربلا بودم. متأسفانه حجم زباله بسیار زیاد بود و علت اصلی تولید این همه زباله فقط و فقط ظروف یک بار مصرف. امسال با گوشزد شما و چند نفر دیگه با خودم لیوان و ظرف بردم
البته از ظرف زیاد استفاده نکردم و متأسفانه چند عدد ظرف یک بار مصرف را من به جان طبیعت انداختم. اما با لیوانم جان دست کم ۱۵۰ لیوان یک بار مصرف را نجات دادم.
یک لیوان تاشو هم برای کیفم گرفتم. تمرین می کنم تا مصرف استفاده از پلاستیک و یک بار مصرف را به صفر برسانم.
یک خاطره دیگه هم دارم؛ شب آخر بود و ازدحام جمعیت بیش از قبل. خیابان کنار حرم امام حسین (ع) بودم. گرما و شرجی هوا بالا بود. سطل های زباله با فاصله کم کنار خیابان قرار داشتند. سطل ها پر بودند و کمی هم زباله به اطراف سطل ریخته شده بود. در آن گرما و ازدحام چیزی که داشت حالم را بد می کرد بوی زباله بود. گلاب به رویتان تهوع هم گرفته بودم...
دقت کردم چیزی که بیشتر به چشم می آمد ظروف یک بار مصرف با ته مانده غذا بود. اگر ظروف یک بار مصرف نباشد و هر کس برای خودش ظرف بیاورد شاید مسأله ته مانده غذاها هم تا حدی حل شود.
همه تلاشمو کردم که غذای اضافی نگیرم و اسراف نکنم
راضیه مزاری: سالهای قبل در مسافرت اربعین، زباله هایی پلاستیکی و غذاهای نیم خورده ای که به آسانی دور ریخته شده بود، خیلی ناراحتم کرد. امسال که پس از دو سال تونستیم بریم، همه تلاشمو کردم غذای اضافی نگیرم و اصلاً اسراف نکنم… با خودم لیوان بردم و تا جایی که می شد از آب ها با ظرف پلاستیکی استفاده نکردم و بیشتر هم غذاهای نونی خوردم. الحمدلله پنج شیش تا موکب دیدیم تو عراق که غذا رو در ظرف های عادی سرو می کردن. امیدوار هستم سالهای آینده هم ما برای اربعین بدون پسماند آماده تر و برنامه ریزی بیشتری داشته باشیم، هم موکب های ایرانی و عراقی به این سمت حرکت کنند.
مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب