نماینده ولی فقیه در خراسان رضوی:
وابستگی به مقام ولایت و بصیرت از خصوصیت های بارز حضرت اباالفضل است
به گزارش نور معرفت مشهد ـ نماینده ولی فقیه در خراسان رضوی اظهار داشت: خصوصیت بارز ابالفضل العباس (ع) یکی در وابستگی به مقام ولایت و امامت امام زمان خود و دیگری علم، دانش، فهم و بصیرت او بود.
به گزارش نور معرفت به نقل از مهر، آیت الله سید احمد علم الهدی در برنامه سخنرانی و مقتل خوانی بامداد روز تاسوعا که در رواق امام خمینی (ره) حرم مطهر رضوی برگزار شد در تبیین دو خصوصیت بارز حضرت اباالفضل (ع) اظهار نمود: خصوصیت بارز اباالفضل العباس (ع) یکی در وابستگی به مقام ولایت و امامت امام زمان خود و دیگری علم، دانش، فهم و بصیرت او بود.
نماینده ولی فقیه در خراسان رضوی اضافه کرد: تا جایی که حتی دیانت وی در خدمت ولایتمداری و وابستگی اش به امام زمانش قرار داشت و به همین خاطر، وقتی امام صادق (ع) بنای توصیف جایگاه والای قمر بنی هاشم را دارد، او را «نافِذَ البَصیرَه» می دانند؛ یعنی کسی که در بینش خود نسبت به امام زمانش رویه ارادی داشت.
وی ضمن اشاره به حدیث امام جعفر صادق (ع) بیان نمود: وجود مقدس امام صادق «ع» شاخصه هایی را برای قمر بنی هاشم (س) بیان می کنند که تفسیر آن نشان داده است که امام صادق (ع) والاترین فضائل را برای عمویشان مطرح کرده اند؛ تا جایی که می فرمایند «کانَ عَمُّنَا العَبّاسُ بنُ عَلِیٍّ نافِذَ البَصیرَةِ صٌلبَ الإِیمانِ جاهَدَ مَعَ أبی عَبدِ اللّه ِ وأبلی بَلاءً حَسَناً ومَضی شَهیدا» یعنی عموی ما عباس بن علی (ع) بصیرتی نافذ و ایمانی مستحکم داشت که در جهاد همراه با حضرت سیدالشهدا (ع)، در معرض ابتلائات و امتحانات خاص قرار گرفت تا این که به شهادت رسید.
آیت الله علم الهدی اضافه کرد: متأسفانه حقیقت اینست که ما در عرصه معرفت شناسی خاندان (ع) کوتاهی کردیم؛ تا جایی که خیلی از ما، تنها خصایصی که از حضرت اباالفضل (ع) می شناسیم، منحصر در شجاعت، سینه ستبر، بازوی پهن، قد بلند و چهره زیبای اوست درحالی که انحصار شخصیت قمر بنی هاشم در این خصایص، نه تنها معرفت نیست. بلکه جسارتی به ساحت مقدس حضرت به حساب می آید.
نماینده ولی فقیه در خراسان رضوی اضافه کرد: افزون بر این خصایص، قاضی ابویوسف که یکی عالم اهل سنت در زمان هارون الرشید بود، درباره قمر بنی هاشم می گوید «کانَ عَباس بنِ عَلی مِن فُقَهاءِ بنی هاشم» یعنی عباس بن علی از فقیهان بنی هاشم بود و هم چنین عبدالله مامقانی نویسنده کتاب گران قدر تَنقیحُ الم قال هم که یک عالم شیعه است، می گوید «کانَ اَباالفَضلِ العَباس عَلیهِ السَّلام مِن فُقَهاءِ اَولادِ الاَئِمَّه» یعنی در بین فرزندان خاندان (ع)، اباالفضل العباس همچون فقهای شاخص بوده است.
وی ضمن اشاره به خصوصیت های بینش انفعالی و بینش ارادی اضافه کرد: به طورکلی، دو بینش وجود دارد؛ یکی انفعالی و دیگری ارادی. بینش انفعالی همچون وضعیت فردی است که به میان جمعی رسیده و بدون هدف و به صورت تصادفی، با چند نفر وارد معاشرت می شود اما بینش ارادی همچون وضعیت فردی است که به محفلی وارد شده و با شناخت قبلی، به دنبال فرد خاصی می گردد تا با او ارتباط برقرار کند.
آیت الله علم الهدی خاطرنشان کرد: این دو بینش می تواند در جبهه خیر و شر وجود داشته باشد و همان گونه که در لشکر عمر سعد، عده ای با بینش انفعالی به کربلا آمده بودند تا از گذرگاه جنگ با حسین بن علی (ع) برای خود موقعیت، ثروت و قدرتی فراهم نمایند، برخی افراد همچون عمر سعد هم با بینش ارادی به میدان آمده بودند و برای تحقق یک هدف خاص همچون ملک ری، حتی از ریختن خون پسر پیامبر (ص) هم باکی نداشتند. این وضع در اردوی سیدالشهدا (ع) هم برقرار بود و از میان جمعیت انبوهی که با اباعبدالله (ع) همراه شدند و تا کربلا هم آمدند، عده زیادی که بینش انفعالی داشتند، حضرت را تنها گذاشتند و تنها کسانی با حضرت باقی ماندند و به فوز شهادت در رکاب امام زمانشان نائل آمدند که صاحب بینش ارادی بودند.
نماینده ولی فقیه در خراسان رضوی تاکید کرد: با این وجود، در بین شهدای کربلا تنها قمر بنی هاشم است که «نافِذ البَصیرَه» خوانده شده و تعدادی از مفسران، این صفت را حتی از صفات حضرت سیدالشهدا (ع) دانسته اند که نشان داده است شخصیت قمر بنی هاشم به حدی از تعالی نفسانی و روحانی رسیده بود که صفتی از وجود باکرامت یک معصوم به او اطلاق می شد.
وی ضمن اشاره به خطبه ۱۰۵ نهج البلاغه اظهار داشت: وجود مقدس امیرمؤمنان (ع) در نهج البلاغه می فرماید «اِنَّ اَبصَرَ الاَیصار ما نَفَذَ فی الخیرِ طَرفُهُ» یعنی بیناترین چشم ها از آنِ کسی است که در امور خیر نظر داشته باشد. اباالفضل العباس (ع) این گونه بود و اطلاق صفت نافذ البصیره به او به این خاطر بود که قبل از انجام کاری، در همه جوانب خیر آن کاوش می کرد و برای به ثمررساندن عملی، صاحب قاطع ترین اراده ها بود اما این اراده قمر بنی هاشم در پشتیبانی از حضرت سیدالشهدا (ع) به خاطر غیرت عشیره ای و حتی پیوند برادری نبود بلکه به این خاطر بود که اباالفضل العباس (س) با بصیرت نافذ خود می دانست که مسیر کمال عبودیت و دستیابی به عالی ترین درجات معنویت اخروی در گرو پیروی از امام حسین (ع) است.
آیت الله علم الهدی ابراز کرد: در سایه همین ولایتمداری بود که امام سحاد (ع) درباره قمر بنی هاشم فرمود «اِنَّ لِلعَبّاسِ عِندَ اللَّهِ تَبارَکَ وَ تَعالی مَنزِلَةً یَغبِطُهُ بِها جَمِیعُ الشُّهَداءِ یَومَ القِیامَة» یعنی عباس بن علی (س) نزد پروردگار عالم جایگاهی دارد که در قیامت حتی شهدا به آن غبطه می خورند.
قمر بنی هاشم، صاحب بصیرت نافذ و ایمان رسوخ ناپذیر
نماینده ولی فقیه در خراسان رضوی در تبیین شاخصه های دیگر شخصیت حضرت اباالفضل العباس (ع) اظهار نمود: امام صادق (ع) درباره عمویشان قمر بنی هاشم، او را «صٌلبَ الإِیمانِ» خطاب می کنند یعنی کسی که ایمان مستحکم و رسوخ ناپذیر داشت و برخلاف خیلی از افراد که از پول پرستی گرفته تا قدرت طلبی و حتی علاقه به همسر و فرزند بر ایمان آنها اثرگذار می باشد، بنا به فرموده امام صادق (ع) هیچ موضوعی نمی توانست به ایمان اباالفضل العباس (س) خدشه ای وارد کند.
وی اضافه کرد: باآنکه همه اصحاب سیدالشهدا (ع) هم رزم امام زمان خود بودند اما قمر بنی هاشم از معدود شهدای دشت کربلاست که وصف «جاهَدَ مَعَ أبی عَبدِالله» و افتخار جهادگری دوشادوش اباعبدالله (ع) به او اطلاق شده است چونکه در روز عاشورا که اباالفضل العباس (س) وارد شریعه شد تا برای اهل خیام آب بیاورد، حضرت سیدالشهدا (ع) هم به صورت هم زمان به صف لشکریان دشمن زد تا چهار هزار کماندار محافظ شریعه فرات در مقابل قمر بنی هاشم پراکنده شوند.
آیت الله علم الهدی ضمن اشاره به فراز دیگری از حدیث امام صادق (ع) پیرامون شخصیت حضرت اباالفضل العباس (ع) تصریح کرد: درباره قمر بنی هاشم گفته شده که «وَ أبلی بَلاءً حَسَناً» یعنی او کسی بود که در کربلا به خوبی از عهده امتحان الهی برآمد که اشاره به ماجرای آب نیاشامیدن حضرت در فرات دارد؛ آن زمان که بعد از سه شبانه روز تشنگی، دست به آب برد و حتی برودت و خنکای آنرا احساس کرد اما وقتی «فَذَکَرَ عَطَشَ الحُسین» رخ داد و یاد تشنگی امام خود افتاد، آب ننوشید.
نماینده ولی فقیه در خراسان رضوی افزود: آب ننوشیدن قمر بنی هاشم در شریعه، آن هم بعد از سه روز تشنگی و درحالی که در اثر جنگ و جهاد، زخم و جراحت هم بر بدن عارض شده است، به این خاطر است که اباالفضل العباس (ع) صاحب بصیرت نافذ بود و به خاطر این بصیرت، به قدری به امام زمان خود وابسته است که در هیچ زمینه ای با اباعبدالله (ع) زاویه ندارد؛ از کلام و عمل و موضع گیری سیاسی گرفته تا حتی احساس بدنی و به همین خاطر بود که آب نیاشامید؛ تا مبادا عباس (س) سیراب باشد، آن زمان که حسین (ع) تشنه است.
منبع: نور معرفت
مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب