استاد عرفان عملی:
انسان، همیشه نیازمند شنیدن موعظه است
به گزارش نور معرفت قم استاد عرفان عملی اظهار داشت: انسان هیچ زمانی از شنیدن موعظه بی نیاز نیست.
آیت الله محمدصالح کمیلی خراسانی در دهمین جلسه درس اخلاق پیرامون شرح و توضیح کتاب شریف آداب الصلاة امام خمینی (ره) که با حضور شاگردان و علاقمندان به آشنایی با معارف اسلامی در مسجد سلماسی قم برگزار شد، اظهار داشت: امام خمینی (ره) به مسائل قلبی، طهارت دل و اسراری که برای نمازگزار است عنایت خاصی داشتند و روی اینکه باطن انسان چگونه باید نورانی و تزکیه شود خیلی تاکید می کردند.
وی افزود: از برخی روایات استفاده می شود که انسان وقتی اقبال به عبادت ندارد، نباید به آن بپردازد تا حال او تغییر کند؛ ازاین رو نشاط و توجه قلبی، یک اصل مهم در عبادت و بندگی خداست.
وی اظهار داشت: امام خمینی (ره) می فرماید "آن طور که از روایات استفاده می شود انسان باید ارفاق به نفس داشته باشد و رعایت قوای جسمانی خویش را بنماید؛ چونکه ریاضت های مشروع هم باید به اندازه تحمل بدن باشد و با عنایت به اینکه مزاج افراد متفاوت می باشد مقدار ریاضت شرعی برای همه یکسان نیست همینطور سالک باید هم چون طبیب حاذقی نبض خویش را در روزهای سلوک در دست بگیرد و از روی اقتضائات و احوال خود با نفس رفتار کند."
استاد عرفان عملی اظهار نمود: مدرک گرایی در حوزه های علمیه پسندیده نیست و نباید برای گرفتن مدرک درس خواند، بلکه طلاب باید با نیت خالص و برای خدا درس بخوانند.
آیت الله کمیلی خاطرنشان کرد: نظر امام خمینی(ره) در مساله ازدواج جوانان این است که امر مهم ازدواج در جوانی صورت گیرد که این امر علاوه بر احیای سنت نبوی، برای تکثیر نسل اهمیت داشته و تعلیم و تربیت فرزندان در جوانی که هنوز قوای بدن تحلیل نرفته آسان تر است؛ با ازدواج رزق انسان افزایش می یابد و بر مبنای احادیث، کسی که ازدواج کند نیمی از دین خویش را به دست آورده و هر رکعت از نماز فرد متأهل برابر با هفتاد رکعت از نماز فرد مجرد است.
وی با اشاره به اینکه ازدواج باعث نشاط روحی و قلبی است؛ هم چنین سبب درمان بعضی از امراض می گردد، تاکید کرد: معاشرت با اهل غفلت و دنیاطلب سبب بدحالی، و معاشرت با اهل دین و آخرت باعث نیکو شدن حال سالک می شود و نباید از مطالعه و تلاوت با تدبر قرآن و رفتن نزد اهل مراقبه و تقوی پرهیز کرد.
آیت الله کمیلی خراسانی اضافه کرد: امام (ره) در ابتدای فصل هفتم کتاب شریف آداب الصلاة به مبحث تفهیم پرداخته و می فرماید: ما یک قلب و یک زبان داریم؛ قلبی که هنوز ذکر قلبی نداشته و توجه آن قوی نیست، باید ذکر را به آن تلقین کرد سپس میتوان آنرا به دل انتقال داد. در این جا دل از زبان ذکر می گیرد و تکرار این ذکر در قلب اثر گذاشته و سبب گشایش و نورانیت قلب می شود؛ ولی در دراز مدت امکان دارد زبان سکوت کند و قلب گویا شود.
وی افزود: همان گونه که ما دارای اعضای ظاهری مانند چشم، گوش و زبان هستیم، در باطن هم دارای همین اعضا هستیم و اگر سالک مراقبه قلبی داشته باشد متوجه حضور می شود. حتی برخی افراد صدای ذکر قلبی خویش را می شنوند.
وی اظهار داشت: در این جا دو حالت پیش می آید: اوّل اینکه شما ذکر را با زبان به قلب تفهیم کنی و کم کم ذکر قلبی بگویی. در حالت دوم، پس از آن که ذکر قلبی پیدا کردی، وقتی زبان بخواهد ذکر بگوید، ذکر را از قلب خود می گیرد.
استاد اخلاق افزود: امام (ره) می فرماید: اذکار، یادآوری حق هستند و وقتی ذکر را به قلب تعلیم دادی، باعث حیات دل می شود؛ نتیجه ی چنین تفهیمی آن است که پس از مدتی مراقبه، زبان قلب گشوده می شود و قلب، ذاکر و متذکر می گردد. در اولِ امر، قلب متعلَّم بود و زبان معلِّم بود، ولی پس از گویا شدن زبانِ قلب مبحث برعکس می شود و قلب ذاکر می گردد، زبان به تبعیت از قلب ذکر می گوید و تابع قلب می شود.
این فقیهِ عارف بیان نمود: ذکر قلبی مختص به حال بیداری نیست و اگر قلب متذکر شد زبان هم، که تابع اوست، ذکر می گوید؛ ما باید ببینیم شاکله ی وجودی ما چگونه شکل گرفته و انس ما به اوراد و اذکار چطور است و هر کسی به همان مقدار که فهمیده و ظرفیت دارد می تواند بهره مند شود. ما باید با مراقبت اذکار و اوراد در «ماه رجب» ظرفیت خویش را افزایش دهیم و حال معنوی خوبی کسب نماییم.
منبع: نور معرفت
مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب