رحیم آبفروش:
مداحان به دنبال سیاهی لشکر نباشند
به گزارش نور معرفت قم دبیر جامعه ایمانی مشعر اظهار داشت: هیئت باید کارکرد اجتماعی داشته باشد و فرامناسکی و شعائری رفتار کند، علم مناسک و شعائر را دست بگیرد اما به همین ها اکتفا نکند؛ درد هیئت و مجموعه قرآنی باید با درد مردم یکی باشد؛ مداح و قاری قرآن تنها درگیر تحریر و مرثیه و سیاهی لشکر مخاطب نباشند، بلکه به درد مردم هم توجه نمایند.
رحیم آبفروش، دبیر جامعه ایمانی مشعر، در پنجمین همایش سراسری «مسئولان جوامع فرهنگی قرآنی عصر» که با حضور فعالان و شخصیت های فرهنگی و قرآنی کشور امروز، ۱۲ آبان ماه در مجتمع یاوران مهدی(عج) قم شروع به کار کرد، طی سخنانی با مبحث «تبیین چگونگی مردمی سازی جریان قرآن و ورود به حوزه های مردمی و کنش های اجتماعی» اظهار نمود: هیئت اجتماعی هیئتی است که در دل جامعه باشد، درد مردم را ببیند و مشکلات شان را حل کند؛ نمی توانیم قرآن را در ستادی، واحدی و قرارگاهی قرار بدهیم و عترت را جدا کرده و در ستاد و قرارگاهی دیگر بگذاریم که اگر این گونه باشد، باید از غضب حضرت رسول(ص) بترسیم.
وی افزود: جلسات هیئتی داریم که خبری از قرآن نیست و از آن طرف جلسات قرآنی داریم که از خاندان خبری نیست؛ هیئت و مجموعه قرآنی باید حول ثقلین باشد، مجموعه عصر و مشعر هم همینطور است.
دبیر جامعه ایمانی مشعر اظهار داشت: باید تنظیم ساختاری درست شود تا قرآن و عترت در تمام مجموعه ها کنار هم قرار بگیرند و اثبات نماییم که از هم جدا نیستند؛ جامعه های ایمانی عصر، مشعر و فتح و فتوح یکی است فقط در فضاهای مختلفی قرار گرفته است و از نقطه عزیمت متفاوت به سمت قله حرکت کردیم و هنگام رسیدن به قله در یک نقطه قرار می گیریم؛ قله همان کانون فرهنگی تراز انقلاب اسلامی است.
هیئت و مجموعه قرآنی به درد مردم توجه کنند
آبفروش ضمن اشاره به این که هیئت اجتماعی یعنی مومنین حول ثقلین برای احیای شرع جمع شوند، اضافه کرد: هیئت باید کارکرد اجتماعی داشته باشد و فرا مناسکی و شعائری رفتار کند، علم مناسک و شعائر را دست بگیرد ولی به همین ها اکتفا نکند؛ هیئت باید بهترین قاری، مداح، سخنران و تمام فنون را در خدمت جذابیت محتوا قرار بدهد و آنرا در جامعه جاری کند و در زندگی همه مخاطبانش بچشاند نه فقط سینه بزند و اشک بریزد.
دبیر جامعه ایمانی مشعر اظهار داشت: در جریان هیئت نگاههای مختلفی داشتیم، در سال ۱۳۹۰ حال و هوای عمومی هیئت های رکودزده و به سمت هیئت های فرهنگی حرکت کرد؛ قدیم ها فضایی حاکم بود که مردم خویش را وامدار و وابسته هیئت و متصل به آن می دیدند، اما در این سالیان درد هیئت و مجموعه قرآنی با درد مردم یکی نبود، هیئت بر ارتقای کیفیت برنامه ها و سیستم های صوتی و یافتن روش و فنون جدید دقت داشت، اما مردم درد دیگری داشتند؛ مداح و قاری درگیر تحریر و مرثیه و مخاطب در دنیای خودش غرق بود.
آبفروش ضمن اشاره به این که علت اساسی همین بود که درد و مساله هیئت از درد و مساله مردم جدا شد، اظهار داشت: مخاطب هیئت درگیر مشکلاتی شده بود، اما کسی نبود دردش را بفهمد و متناسب با روحش با او صحبت کند؛ مداح حرف خودش را می زد و مخاطب چیزی که نیاز داشت را نمی شنید و نگاه به مخاطب بعنوان سیاهی لشکر است. حاج حسین یکتا در یک همایش می اظهار داشت: می دانید چرا با هر تیپی به تشییع شهدا می آیند؟ چون می بینند این شهید وقت نیاز برای کشور جنگیده و تا پای جان ایستاده، ولی حالا هیئتی ها چه می کنند؟
وی بیان نمود: زلزله کرمانشاه لرزه ای بود تا این حرکت در مسیرش قرار بگیرد، در دوران زلزله هیچ برنامه از پیش تعیین شده ای نبود، هیئت ها به صورت خودجوش وارد میدان شدند و هر هیئت به یک روستا خدمت رساند و هیئتی ها علمدار بودند که خیلی ها معتقد بودند. این کار تغییر کارکرد جلسه سیدالشهداست، اما این خود شعایر امام و امر ولی است؛ گاهی از خوف و ترس اقدامی نمی نماییم، در صورتیکه راه نجات ما در اقدام است و این اتفاق اثبات کرد که ادبیات هیئت فرهنگی را دست گرفتیم و سپس با هیئت اجتماعی که یک بعدش ورود به فعالیتهای اجتماعی بود، روبه رو شدیم.
آبفروش ضمن اشاره به عدم تکیه به دولت و مستقل بودن در فعالیتهای اجتماعی و همراهی با مردم، اظهار داشت: مجموعه اجتماعی مجموعه ای است که حرفش را به مخاطب می رساند، بلاغت لازم را دارد، مخاطب را اقناع می کند و زبان علمی و عملیش از لکنت خارج شده است و یک مجموعه اجتماعی باید مردم دار باشد، مردم داری یک لازمه دارد.
وی اظهار داشت: باید میدان را تقسیم بندی کرد؛ یک مجموعه قرآنی، هیئتی یا مسجد باید در مرکزیت هر بخش قرار بگیرد و آن بخش را تحت تاثیر قرار دهد و در شعاع نفوذ خودش با مردم همراه شود و به قاعده شرعی تا شعاع چهل خانه که همسایه مسجد است، کسی به دلیل فقر بدون جهیزیه نماند، کسی گرسنه نباشد و غیره.
وی خاطرنشان کرد: یکی از طرح هایی که برای راه یافتن مسجد به خانه مردم اجرا شد، قرار دادن صندوقچه ای در مساجد یا هیئت ها برای جلسات قرآن خانگی بود که مردم می توانستند وسایل مورد نیاز را برای برگزاری مراسم در خانه از مسجد بگیرند؛ کم کم مسجد به خانه همه راه پیدا می کند و نباید فقط به این اکتفا کرد. پس از این باید پای درددل مردم نشست و حرفشان را شنید و مشکلات شان را حل کرد؛ این گونه میتوان ساختار مویرگی در محلات ایجاد کرد.
منبع: نور معرفت
مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب