خاطرات مصطفی رحماندوست از عمو راستگو
نور معرفت: مصطفی رحماندوست در یادداشتی ضمن بیان ماجرای آشنایی خود با حجت الاسلام والمسلمین محمدحسن راستگو و ذكر خاطراتی از او، درگذشت این مجری و مربی مذهبی در حوزه مسائل كودك و نوجوان را تسلیت گفت.
به گزارش نور معرفت به نقل از روابط عمومی سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران، این شاعر و مترجم ادبیات کودک و نوجوان در متن یادداشت خود آورده است: «من برنامه کودک تلویزیون را داشتم و راستگو را نمی شناختم. یک روز دیدم آخوند جوان کوتاه قدی یک راست آمد کنارم نشست و سلام علیکم و بعد گفت من آمده ام برای بچه ها برنامه اجرا کنم. آن روزها کاملا اوضاع انقلابی بود. منشی داشتم، ولی قاعده بر این بود که منشی مانع ورود کسی نشود.
من که دل خوشی از آخوندهای جوان و بی تجربه نداشتم که به نام انقلاب مدعی هر کار و تخصصی شده بودند، گفتم آقاجان سن و سالی هم نداری که بگویم حاج آقا این کارها به شما نیامده. تلویزیون و تولید در آن دستگاه، حرفه ای تخصصی است. همین که دوربین را از استودیو خارج کرده اید و جلو منبر گذاشته اید کافی است. لطفا بروید به جنگ زید و عمر ادامه دهید و درس تان را بخوانید.
اما راستگو میدان را خالی نکرد و گفت من حاضرم با بهترین هنرپیشه ها و مجریان برنامه کودک مسابقه بدهم و فی البداهه برنامه اجرا کنم.
پیشنهاد تفریحی خوبی بود. تا چشم باز کنم دیدم همکاران قرتی تکستور گروه کودک توی اتاق جمع شده اند تا به آخوند جوانی که ادعای فلان و بهمان دارد بخندند.
یک ربع نگذشته بود که راستگو کار خودش را کرد. آن هایی که برای مسخره کردنش آمده بودند هر کدام برای بهتر شدن برنامه اش پیشنهادی می دادند... راستگو هم کم نمی آورد و درباره پیشنهادها اظهارنظر می کرد.
راستگو دلش می خواست با عبا و عمامه برنامه ش را اجرا کند، آن هم هفتگی و مرتب و با حضور بچه ها و پخش مستقیم. من می گفتم که فقط یک دفعه اجرا کن آن هم تولیدی، نه پخش مستقیم که فیلمش امکان ویرایش داشته باشد و حتما با لباس عادی. اختلاف نظر ما موجب شد که برنامه ای تولید نشود.
دو سه هفته بعد آمد و به اجرای بدون عبا و قبا و عمامه و همین طور به تولیدی بودن برنامه، نه پخش مستقیم آن تن در داد. من و همراهانم هم قول دادیم که اگر برنامه اش را پخش کردیم و گرفت «چند برنامه دیگر!» هم ادامه بدهیم... چند جلسه با پیراهن شلوار اجرا کرد... یواش یواش وسط برنامه نصف لباسش را پوشید و خلاصه در برنامه اعلام نمود که روحانی است و...
با هم دوست شدیم. خیلی هم دعوا می کردیم چون اختلاف سلیقه داشتیم. همدیگر را دوست داشتیم. مرا دعوت می کرد برای طلبه های نوآموز کلاس هایش ادبیات کودکان یا قصه گویی درس بدهم. به خانه هم می رفتیم. در روزگاری که بازی های کامپیوتری جرم بود، با هم تا بامداد آتاری و... بازی می کردیم.
جز این روزگار اخیر که بعد از درگذشت ناگهانی همسرش دل و دماغی نداشت، با هم زیاد درد دل می کردیم و به خاطر اختلاف سلیقه های سیاسی و مذهبی، به پر و پای هم می پیچیدیم.
حیف شد که رفت. حالا حالاها جای کار داشت. این سالهای اخیر خیلی اذیتش کردند. خدا لعنت شان کند. لطمه زیادی از دست هم لباس هایش خورد. کارش به آن جا رسید که محتاج کار شده بود. بی معرفت ها حتی برخی از شاگردانش چوب لا چرخش می گذاشتند.
او که کار خدا پسندانه اش را کرد و رفت؛ اما این ها را برای آن هایی می گویم که از امروز در اندوه از دست رفتنش اشک تمساح می ریزند و روز گذشته به دنبال این بودند نام و نانش را آجر کنند.
خوب است کرونا هست و مراسمی برای جولان اینگونه ها اتفاق نمی افتد. بگذریم و با یک خاطره تمامش کنم.
بیست و چند سال پیش خانه ما نزدیک فرودگاه مهرآباد بود. شب بود و آماده خواب بودم که تلفن خانه زنگ زد. راستگو بود. گفت میایی مرا از فرودگاه به خانه ات ببری؟
سر به سرش گذاشتم که ای بابا تاکسی بگیر و بیا... بگذار آقایان علما و شخصیت ها یک دفعه هم شده سوار تاکسی شوند و از این حرف ها. شوخی هایم که به اتمام رسید گفت بابا جیب علما خالی است. پول ندارم. زود بیا و منتظر جواب من نشد و تلفن را قطع کرد.
سوار پیکان جوانانم شدم و رفتم فرودگاه. آوردمش خانه. شام هم نخورده بود. نیمرویی رو به راه کردیم و تا اذان بامداد تعریف کردیم. بامداد پرواز داشت به مشهد. در آن جا هم برنامه داشت.
ماجرا از این قرار بود که از قم آمده بود مهرآباد تهران از آن جا پرواز به شهری و سه روز اجرای برنامه و حاج آقا لطف کردید و خوش آمدید و پرواز به شهر دیگر و شهر بعدی.
در هیچ یک از شهرها به او پول نداده بودند. یک جا یک کیلو چای داده بودند. یک جا یک تخته پتو و... آن روزها پول دادن به معلم مدرس و سخنران جماعت زشت بود و این جور نبود که قبل از منبر پاکت داده شده باشد!
خلاصه چای و پتو را که هر دو بسیار به درد بخور بودند و در زمان جنگ نایاب، به ما داد و رفت. بردمش فرودگاه تا به مشهد برود و کلاس هایش را اداره کند و حاج آقا خداحافظی بشنود و برگردد... بله. حاج آقا خداحافظ.
آن چه را هم که گرفته بودی نبردی. حاج آقا خداحافظ. خوش به حالت که اندوخته های نگرفته بسیاری را بردی.»
حجت الاسلام والمسلمین محمدحسن راستگو (متولد ۱۳۳۲ در مشهد) روحانی و پژوهشگر فقه، اصول، تعلیم و تربیت بود. او مبتکر شیوه خاصی از آموزش و اجرای برنامه برای کودکان بود. راستگو همین طور بعنوان کارشناس در برنامه های تلویزیونی حضور داشت. محمدحسن راستگو در دوم آذرماه ۱۳۹۹ درگذشت.
منبع: نور معرفت
مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب