شهادت شهید چراغی به روایت شهید همت
نور معرفت: «دشمن در ارتفاع 143 فکه پاتک سنگین زده بود. به هر ترتیبی بود خودرا به آنجا رساندم. رضا چراغی، عباس کریمی، اکبر زجاجی و سه نفر بسیجی، مجموعاً 6 نفر، روی ارتفاع سالم مانده بودند که سخت مقاومت می کردند. هرچه اصرار کردم به عقب برگردند، قبول نکردند.
به گزارش نور معرفت به نقل از ایسنا، رزاق «رضا» چراغی در سال ۱۳۳۶ در شهرستان ساوه متولد شد. در ۶ سالگی قدم به مدرسه گذاشت و با استعداد خوبی که داشت، همیشه در درس هایش موفق بود. او علاوه بر تحصیل، به مطالعات و کارهای مذهبی علاقمند بود و در مجالس مذهبی، با شور و اشتیاق حضور می یافت. بعد از گذراندن دوره ابتدایی، وارد دبیرستان شد و در آن مقطع با برخی مسایل سیاسی آشنا شد.
رضا در شروع انقلاب اسلامی، در سال آخر دبیرستان بود و در راهپیمایی ها مقابل رزیم منحوس پهلوی و در توزیع اعلامیه های امام خمینی (ره) فعال بود. همین طور در ایام پیروزی انقلاب، در تسخیر مراکز نظامی و دولتی رژیم، حضوری پررنگ داشت. او بعد از شروع غائله کردستان توسط ضدانقلاب، فوری به همراه جمعی از دوستان، خودرا به مریوان رساند و در مبارزه با گروههای محارب، از هیچ کوششی دریغ نکرد.
چراغی در مدت حضورش در کردستان، مدتی مسئول جانشینی سپاه دزلی بود و زمانی نیز به عنوان مسئول محور مریوان انجام وظیفه کرد و خدمات درخشانی را از خود به یادگار گذاشت. رضا چراغی که ارادت خاصی به حاج احمد متوسلیان داشت و خصوصیات اخلاقی و نظامی او را الگوی خود قرار داده بود، پس از ایجاد تیپ ۲۷ محمد رسول الله (ص)، به همراه تیپ در عملیات های مختلف شرکت کرد.
وی از اواسط سال ۱۳۶۰ تا اواخر تیرماه سال ۱۳۶۱، فرماندهی گردان حمزه را در عملیات فتح المبین و بیت المقدس بر عهده داشت. بعد از اسارت حاج احمد متوسلیان در تیرماه سال ۱۳۶۱ در لبنان و قبول فرماندهی تیپ ۲۷ توسط حاج همت، شهید چراغی در عملیات رمضان و عملیات مسلم بن عقیل در سومار، به عنوان قائم مقام لشکر خدمت کرد و از مهرماه سال ۱۳۶۱ برای مدت کوتاهی، معاونت سپاه ۱۱ قدر را که فرمانده آن حاج همت بود، پذیرفت.
از آبان ماه سال ۱۳۶۱ تا فروردین ماه سال ۱۳۶۲ در عملیات های «والفجر مقدماتی» و والفجر یک، به عنوان فرمانده لشکر انجام وظیفه کرد.
شهادت
در عملیات والفجر یک در منطقه عمومی فکه که حاج همت فرماندهی قرارگاه ظفر را بر عهده گرفت، رضا بازهم فرمانده لشکر بود. لشکر ۲۷ وظیفه داشت که با نیروهای ارتش ادغام کند و ارتفاعات «پیچ انگیزه» و «جبل فوقی» را فتح کند و به سوی عمق خاک دشمن برای تصرف تأسیسات نفتی جلو برود.
گردان میثم و دیگر گردان ها نیز به سوی ارتفاعات ۱۴۳ و پاسگاه بجیله و در امتداد آن به تأسیسات نفتی قزلبان حمله کردند که محور عملیات لشکر را تشکیل می داد.
یکی از همرزمان شهید چراغی می گوید: «دشمن در ارتفاع ۱۴۳ فکه پاتک سنگین زده بود. به هر ترتیبی بود خودرا به آنجا رساندم. رضا چراغی، عباس کریمی، اکبر زجاجی و سه نفر بسیجی، مجموعاً ۶ نفر، روی ارتفاع سالم مانده بودند که سخت مقاومت می کردند. هرچه اصرار کردم به عقب برگردند، قبول نکردند.
دشمن تصور می کرد که نیروهای زیادی روی ارتفاع است. عصر که باردیگر به ارتفاع رفتم، دیدم عباس کریمی و دو نفر از بسیجیان، پیکر غرق به خون چراغی را با برانکارد حمل می کنند. شهید چراغی ۱۱ بار در طول سالیان دفاع مقدس مجروح شده بود و خودش گفته بود که اگر خدا بخواهد بار دوازدهم شهید می شوم و چنین شد.»
شهادت شهید چراغی به روایت همت
شهید محمدابراهیم همت، فرمانده سپاه ۱۱ قدر، شرح آخرین دیدارش با رضا چراغی را اینگونه بیان کرده است: «آن شب پیش ما ماند و دو، سه ساعتی خوابید. اذان بامداد روز ۲۵ فروردین ماه که بیدار شد، پس از خواندن نماز، دیدم شلوار نظامی نویی را که در ساکش داشت، از آن درآورد و پوشید. با تعجب پرسیدم «آقا رضا هیچ گاه شلوار نو نمی پوشیدی، چی شده؟» با لب های خندان به من گفت «با اجازه شما می خواهم بروم خط مقدم. الآن اونجا بچه های لشکر خیلی تحت فشار هستند.»
در همین اثنا بوسیله بی سیم مرکز پیام، خبر رسید که لشکر ۱ مکانیزه سپاه چهارم بعثی ها، پاتک سختی را روی خط دفاعی ما انجام داده. رضا رفت جلو. چند ساعت بعد خبر دادند فرمانده لشکر ۲۷ در خط مقدم دارد با خمپاره شصت کماندوهای بعثی را می زند. گوشی بی سیم را برداشتم و شروع کردم به صدا زدن برادر چراغی. مدام می گفتم «رضا، رضا، همت، رضا، رضا، همت» ناگهان یک نفر از آن طرف خط گفت «حاجی جان دیگر رضا را صدا نزنید، رضا رفته موقعیت کربلا! و من فهمیدم رضا شهید شده.»»
منبع: نور معرفت
مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب