نامه سیدجواد میری به رئیس جمهور؛
سیاست های اقتصادی دولت تدبیر و امید كمر قشر دانشگاهی را شكسته است
به گزارش نور معرفت عضو هیأت علمی پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی خطاب به رئیس جمهور نوشت: سیاست های اقتصادی تدبیرو امید كمر قشر دانشگاهی را شكسته است و اكثریت دانشگاهیان قادر به انجام هیچ تحقیقی نیستند.
به گزارش نور معرفت به نقل از مهر، متن زیر یادداشتی از سیدجواد میری عضو هیئت علمی پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی خطاب به رئیس جمهور است كه در ادامه می خوانید؛
آقای روحانی یقین دارم كه می پذیرید دانشگاه موتور محركه تحولات در جامعه ایران است و دانشگاهیان یكی از اقشار تأثیرگذاری هستند كه می توانند كشور را در این وضعیت بغرنج یاری كنند، برای اینكه دانشگاهیان و اهل نظر مولد «ایده» هستند و در زمینه و زمانه ایی كه كشور گرفتار تحریم های متوالی گشته است، ایده ها هستند كه می توانند ماشینِ كشور را هدایت كنند ولی این زمانی ممكنست كه رمقی در میان دانشگاهیان باقی مانده باشد.
امروز صرفاً عده قلیلی از مدیران دانشگاهی كه در نظام آكادمیك دارای پست و مدیریت و معاونت هستند (و از قضا هیچ ایده ایی هم خلق نمی كنند) قادرند در این وضعیت معیشتی فلاكت بار ادامه حیات دهند، ولی اكثریت قاطع دانشگاهیان قادر به انجام هیچ تحقیق واقعی نیستند.
من به شخصه و مبتنی بر تجربه زیسته خود به شما می گویم كه اغلب همكاران یا حضور موظف ندارند (چون در چند جای دیگر مشغولند) و آنهایی هم كه حضور موظف دارند، حضورشان صرف نالیدن درباره معیشت و یا یافتن راهی برای رفتن به كانادا و اروپا و حتی قطر می گردد. به سخن دیگر، سیاست های اقتصادی تدبیر و امید كمر قشر دانشگاهی را شكسته است و مغز جامعه در حال از كار افتادن است.
من مطمئنم اگر اراده ای وجود داشته باشد حتما راهی هم برای برون رفت از این وضعیت پیدا خواهد شد، اما من در وزارت علوم تحت نظر دولت شما اراده ای نمی بینم، بل عزمی جدی برای روزمرگی مشاهده می كنم. به عبارت دیگر، تحقیق و پژوهش و تدریس و زندگی آكادمیك نیاز به زیرساخت های جدی دارد و برای فهم این نظام معنایی ما نیازمند درك «منطق دانش» و نسبت آن با «وضع معیشتی دانشگاهیان» هستیم.
به نظر من و مبتنی بر تجربه زیسته خویش، دولت تحت نظارت جنابعالی كاملاً به این «نظم معنایی دانش» و ربط آن با «معیشت جامعه» بی التفات می باشد و این بی التفاتی دانشگاه را تهی از حركت و پویایی كرده است.
اساتید دانشگاه كه پست و مقام و مدیریت و چندین پروژه (از شهرداری و وزارت كشور و...) ندارند، دور نیست كه به سمت كار در اسنپ و تپسی بروند تا خانواده خودرا اداره كنند. سوگند یاد می كنم كه در وضعیت كنونی نمی توان باوجدان و قانونمدار در دانشگاه حضور موظف داشت و قادر به ادامه حیات تا اختتام ماه بود. اما سخن اینجاست كه جامعه ایی كه اهل نظرش پا بر روی وجدان و قانون بگذارند آنگاه چه چیزی از آن جامعه بجای خواهد ماند؟ امیدوارم نیم نگاهی به وزارت علوم بیاندازید و امور را سامانی بدهید.
منبع: نور معرفت
مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب